ನನ್ನೊಳಗಿನ್ನೊಬ್ಬ

 ಇದು ಈ ದಿನದ ಕಥೆ.

ಇಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ  ನನಗೇಕೋ  ನಾನು ಎಂದಿನತಿಲ್ಲ ಎನಿಸತೊಡಗಿತು.  ಕನ್ನಡಿ ಎದುರು ನಿಂತೆ . ಚಹರೆಯಲ್ಲಿ

ಬದಲಾವಣೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದೆ .ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದವಳೇ  "ನಿಮಗೆಲ್ಲೋ  ಭ್ರಮೆ" ಎಂದು

ಬಿಟ್ಟಳು.  ಮತ್ತೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು  ಧೈರ್ಯ  ಬರಲಿಲ್ಲ.  ಮೊದಲೇ ನಡುವಯಸ್ಸು  ದಾಟಿದವನು 'ಅರಳು ಮರಳು'

ಎಂದುಕೊಂಡರೆ?   ಸರಿ ಮಗನನ್ನು ಕೇಳಿದೆ. "ಏನಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲ ಓಕೆ " ಎಂದ.  ಆದರೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಏನೋ ಬದಲಾವಣೆ ಆಗಿದೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.   ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಡೋಣ ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ.

"ಸುಮ್ನೆ ಆರಾಮಿಲ್ದಿದ್ರೆ  ಮನೇಲೆ ಇರೋದು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆಕೋ  ಬರೋಕೊದೆ" ಎಂದುಬಿಟ್ಟರು. ಇನ್ನು

ಕೇಳಿದ್ರೆ ಹುಚ್ಚ  ಎಂದರೆ ಕಷ್ಟ ಎಂದು ತೆಪ್ಪಗೆ ಬಂದೆ.   ಆದರೂ  ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕೊರೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.

ಕೊನೆಯ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿ  ಹಿರಿಯರೊಬ್ಬರನ್ನು  ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಕೇಳಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ.  ಅವರೋ ನನ್ನ ಮುಖ

ಕಾಣುತ್ತಲೇ "ಯಾಕೋ ನೀನು ಎಂದಿನಂತಿಲ್ಲ  ? ಮುಖ ಒಂತರಾ ಆಗಿದೆ, ಬಿಸ್ಲಲ್ಲಿ  ತಿರುಗ್ತಿದ್ರೆ ಇನ್ನೆನ್ನಾಗುತ್ತೆ"

ಎಂದರು.

ಅದನ್ನೇ ನಾನು ಅಂದುಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ದಿನವೂ ನನ್ನೊಂದಿಗಿರುವ ನನ್ನೊಳಗಿನವ  ಇವನ್ನಲ್ಲ. ಅವನು ಇಂತಹ

ಅಸಂಬದ್ದ  ಕಥೆ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲ ಎಂದು!!!

ಸರಿ ತಾನೇ,

ಅವನು ನಾನಲ್ಲ.